Afscheid van Uncas… nu al drie jaar geleden.

Uncas, bijna drie jaar staat je gedenksteen in onze tuin en je urne hier op het bureau aan de pc onder een hele resem foto’s. Het lijkt wel of het gisteren was dat we je zachtjes lieten inslapen, hier bij ons thuis. Je blafte je favoriete dierenarts nog een warme welkom, maar rechtkomen ging niet meer. Je was op, je leefde op pijnstillers, we hadden alles geprobeerd, en nog is dat geen troost, nu nog steeds niet. Ik denk elke dag aan je, je zotte kuren, je koppige karakter, hoe lief en zot je was, hoe fars je was in de tuin, mijn lieve poekiboy. Stoere Vent en Drama Queen weten heel goed wie je bent en wie je was. Als Stoere Vent een bouvier ziet zegt hij ‘is precies Uncas’ ja precies… maar zo eentje als jij zullen we nooit meer hebben. Zelfs nu vragen af en toe nog mensen ‘ah waar is Uncas, is hij er niet bij ?’ …
Hier nog eens wat drie jaar geleden verscheen, om je nooit te vergeten

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Tot straks Pouki-boy, maateke, braaf zijn hé’
‘Dada Unka, wawa, doe dodo’
Uncas
‘Pouki’ ‘Joske’ ‘Gizmo’ de Land Rover bouvier,
30 juni 1996 – 27 mei 2006

Een lege plaats in ons huis, onze tuin, onze Defender en in ons hart
Vandaag thuis ingeslapen, van zijn pijn verlost, Uncas wordt gecremeerd in het dierencrematorium in Boom, nadien zoals hij steeds was: voor altijd bij ons.

Lord, how long have I got to keep on running,
Seven hours, seven days or seven years?
All I know is, since you’ve been gone
I feel like I’m drowning in a river,
Drowning in a river of tears.
Drowning in a river.
Feel like I’m drowning,
Drowning in a river.
I wish that I could hold you
One more time to ease the pain,
But my time’s run out and I got to go,
Got to run away again.
Still I catch myself thinking,
One day I’ll find my way back here.
You’ll save me from drowning,
Drowning in a river,
Drowning in a river of tears.
Drowning in a river.
Feels like I’m drowning,
Drowning in the river.
Lord, how long must this go on?
Drowning in a river,
Drowning in a river of tears.

Eric Clapton – River of Tears

 

 

 

“Beste vrienden,
Hoeveel steun we hier vinden is niet onder woorden te brengen. Het gebaar van TRex (steen hierboven) tart alle verbeelding… Onze Uncas en wij zijn daar zo ongeloofelijk dankbaar voor. Zo hard dat hij waakte over ons, zo waakt hij nu over jullie. ’t Is nog allemaal heel erg moeilijk en pijnlijk voor ons, maar hij is uit zijn lijden verlost. Ik heb hem zaterdag met de def naar Boom gebracht, hij zat zo graag in zijn creme-glace hard top . Donderdag ga ik hem halen, ik zal blij zijn dat hij terug bij ons is. Hij overleefde al 2 jaar prostaattumor, ze gaven hem toen nog 3 maanden. Maar hij vocht… nu zat vol artrose en ontsteking in achterste poten en heupen. Aan zo een leven had hij weinig. Hij is altijd zo goed voor ons geweest, té goed… een goede sporthond en een goede familiehond. Ik wou niet dat hij verder zo moest afzien… ’t Is heel heel erg zwaar… hij was mijn eerste ‘kind’. Uncas verliezen is een hoofdstuk afsluiten… ik kocht hem in mijn laatste jaar aan de univ. 2 jaar later leerden ‘we’ Man kennen, samen zoveel meegemaakt, hij redde ons leven van een CO-vergiftiging, zoveel wedstijden samen gespeeld, zoveel hondenshows, geen denken aan zonder hem op verlof te gaan, zoveel mensen leren kennen dankzij hem, hij was er in die moeilijke periode van 3 jaar niet zwanger geraken, ging toen elke dag mee naar ziekenhuis in auto, maakte alle tegenslagen draaglijker met zijn onnozel doen, was bij me toen ik 3 maanden moest platliggen, was bij de bevallingen zelfs mee in auto op parking  , een lieve vriend voor Stoere Vent en Drama Queen…Kortom: hij was er ALTIJD voor ons. Nu waren wij er voor hem… en jullie allen samen met ons. Bedankt ! Dit zullen we niet gauw vergeten. “